Hoe reageren de ontvangers op public affairs?
Eind vorige maand verscheen 'Public affairs in maatschappelijk perspectief'. Geschreven door Arco Timmermans, Robbert Coops, Sybrig van Keep, Rob de Lange en Erik van Venetië. In een serie blogs lichten we enkele elementen uit het boek toe. Deze keer: de ontvangers van de lobby.
De public-affairsprofessional die zijn werk goed doet verdiept zich in het Kamerlid of de ambtenaar, voorafgaand aan het lobbygesprek. Maar hoe is het omgekeerd? Hoe kijken zij aan de andere kant van de tafel aan tegen de lobbycontacten? En hoe ver ga je met het reguleren daarvan?
In ons boek schrijven we op een systematische manier over de positie van de ontvangers van public affairs. Voor het eerst. Er is verrassend weinig literatuur over de ontvangers. We gebruiken vooral onze eigen waarnemingen uit het werkveld.
24 reacties
De ontvangende kant kan op verschillende manieren op lobby activiteiten reageren: bestrijdend, uitnodigend, negerend of afwachtend. In het boek werken we het repertoire uit. We noemen 24 mogelijke reacties.
Welke reacties de ontvangende kant ook kiest, er is lang niet altijd sprake van een doordachte reactiestrategie. Hoe minder een organisatie een plan of richtlijnen heeft voor de omgang met maatschappelijke groepen die toegang zoeken, hoe groter de kans dat die organisatie per geval een opstelling moet bedenken. Dat gaat dan lang niet altijd doordacht. Met een onderreactie als gevolg – in geval van crisis - of juist een overreactie.
Laissez faire houding
Enkele jaren geleden schreven de PvdA-Kamerleden Lea Bouwmeester en Astrid Oosenbrug een initiatiefnota 'Lobby in daglicht' met voorstellen voor het kabinet, de Tweede Kamer, politieke partijen en lobbyisten.
Hun voorstellen gingen over een bredere en opener betrokkenheid van allerlei maatschappelijke organisaties en burgers bij belangrijke beleidsvoorstellen en wetgeving. En ze bepleitten een gemakkelijker toegang tot de informatie uit de Tweede Kamer en de departementen.
Een lobbyparagraaf, zoals door sommigen gevraagd, is uiteindelijk in beperkte vorm toegevoegd aan wetsvoorstellen. Zo wordt openbaar wie invloed hebben uitgeoefend op wetten. De toegang tot de gebouwen van de Tweede Kamer voor lobbyisten is ingeperkt.
Die maatregelen zijn meer gericht op integriteit van de politici dan op toegang en toezicht. Vergeleken met het buitenland kiest Nederland voor laissez faire in de manier waarop de ontvangende kant zich tegenover belangenbehartigers opstelt. Er zijn weinig formele regels. Specifieke wetgeving op dit terrein ontbreekt. Ministeries en andere onderdelen van de overheid hebben elk hun eigen manier van werken.
Lees alles over de ontvangende kant in 'Public affairs in maatschappelijk perspectief'.
